الثّامِنة: «مُناجات المُریدین»
هشتم: مناجات اهل ارادت
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
سُبْحانَكَ ما اَضْيَقَ الْطُّرُقَ عَلي مَنْ لَمْ تَكُنْ دَليلَهُ، وَما اَوْضَحَ الْحَقَ
منزهی تو! چه اندازه تنگ است راه ها بر کسی که توأش رهنمون نباشی و چه اندازه حقیقت روشن است
عِنْدَ مَنْ هَدَيْتَهُ سَبيلَهُ، اِلهي فَاسْلُكْ بِنا سُبُلَ الْوُصُولِ اِلَيْكَ، وَسَيِّرْنا
برای کسی که تو راهش را نشانش داده ای خدایا پس ما را به راه های رسیدن به درگاهت بدار و از
في اَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَيْكَ، قَرِّبْ عَلَيْنَا الْبَعيدَ، وَسَهِّلْ عَلَيْنَا
نزدیک ترین راهی که به تو رسند ما را ببَر دور را بر ما نزدیک گردان و راه های سخت و
الْعَسيرَ الشَّديدَ، وَاَلْحِقْنا بِعِبادِكَ الَّذينَ هُمْ بِالْبِدارِ اِلَيْكَ يُسارِعوُنَ،
و دشوار را بر ما آسان و هموار ساز و ملحقمان دار به آن بندگانت که در پیشی گرفتن به سویت شتاب کنند
وَبابَكَ عَلَي الدَّوامِ يَطْرُقُونَ، وَاِيَّاكَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهارِ يَعْبُدُونَ، وَهُمْ
و یکسره به طور مداوم در خانه ات را می کوبند و در شب و روز تو را پرستش کنند و آنها
مِنْ هَيْبَتِكَ مُشْفِقُونَ، الَّذينَ صَفَّيْتَ لَهُمُ الْمَشارِبَ، وَبَلَّغْتَهُمُ
از هیبتت ترسانند آنان که آبخورشان را پاک کردی و به خواسته های شان رسانیدی
الرَّغآئِبَ، وَاَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطالِبَ، وَقَضَيْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِكَ الْمَأرِبَ،
و به دادن آنچه جویایش بودند کامرواشان ساختی و حاجت هاشان را از فضل خویش برآوردی
وَمَلَأْتَ لَهُمْ ضَمآئِرَهُمْ مِنْ حُبِّكَ، وَرَوَّيْتَهُمْ مِنْ صافي شِرْبِكَ، فَبِكَ
و دل هاشان را سرشار از دوستی خویش کردی و از آب زلال معرفتت سیراب شان کردی پس به وسیله
اِلي لَذيذِ مُناجاتِكَ وَصَلُوا، وَمِنْكَ اَقْصي مَقاصِدِهِمْ حَصَّلُوا، فَيا مَنْ
تو به لذت مناجاتت نائل گشتند و از ناحیه تو بالاترین مقاصدشان را به دست آوردند پس ای
هُوَ عَلَي الْمُقْبِلينَ عَلَيْهِ مُقْبِلٌ، وَبِالْعَطْفِ عَلَيْهِمْ عآئِدٌ مُفْضِلٌ،
کسی که بر آنان که به سویش رو کنند رو آوری و با توجه بدانها مهرورزی و نعمت بخشی و ای آن که نسبت به
وَبِالْغافِلينَ عَنْ ذِكْرِهِ رَحيمٌ رَؤُفٌ، وَبِجَذْبِهِمْ اِلي بابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ،
بی خبران و غافلان از ذکر خود رحیم و مهربانی و با جلب آنان به درگاهت دوستدار و مهرورزی از تو
اَسْئَلُكَ اَنْ تَجْعَلَني مِنْ اَوْفَرِهِمْ مِنْكَ حَظّاً، وَاَعْلاهُمْ عِنْدَكَ مَنْزِلاً،
خواهم از کسانی قرارم دهی که بهره بیشتری از تو دریافت داشته و مرتبه والاتری را حائز گشته
وَاَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّكَ قِسْماً، وَاَفْضَلِهِمْ في مَعْرِفَتِكَ نَصيباً، فَقَدِ انْقَطَعَتْ
و از دوستیت نصیب بیشتری عایدش شده و در معرفتت سهم زیادتری بهره اش داده اند زیرا که توجه من از همه جا
اِلَيْكَ هِمَّتي ، وَانْصَرَفَتْ نَحْوَكَ رَغْبَتي ، فَاَنْتَ لا غَيْرُكَ مُرادي ، وَلَكَ
به سوی تو منقطع شده و اراده و آرزویم به جانب تو گشته است پس مراد من تنها تویی نه دیگری
لا لِسِواكَ سَهَري وَسُهادي ، وَلِقآؤُكَ قُرَّةُ عَيْني ، وَوَصْلُكَ مُني
و شب زنده داری و بی خوابیم فقط بخاطر تو است نه غیر تو و دیدارت نور چشم من است و وصل تو
نَفْسي ، وَاِلَيْكَ شَوْقي ، وَفي مَحَبَّتِكَ وَلَهي ، وَاِلي هَواكَ صَبابَتي ،
آرزوی جان من و به سوی تو است اشتیاقم و در وادی محبت تو سرگشته ام
و در هوای تو است دلدادگیم
وَرِضاكَ بُغْيَتي ، وَ رُؤْيَتُكَ حاجَتي ، وَجِوارُكَ طَلَبي ، وَقُرْبُكَ غايَةُ
و خوشنودی تو است مقصودم و دیدار تو است حاجت من و نعمت جوارت مطلوب من است نزدیکی و قرب به تو منتهای
سُؤْلي ، وَفي مُناجاتِكَ رَوْحي وَراحَتي ، وَعِنْدَكَ دَوآءُ عِلَّتي ، وَشِفآءُ
خواسته من است و در مناجات با تو است خوشی و راحتیم و پیش تو است داروی دردم و شفای
غُلَّتي ، وَبَرْدُ لَوْعَتي ، وَكَشْفُ كُرْبَتي ، فَكُنْ اَنيسي في وَحْشَتي ، وَمُقيلَ
جگر سوخته ام و تسکین حرارت دلم و برطرف شدن دشواریم پس ای خدا بوده باش تو انیس و همدمم در حال وحشتم و گذرنده
عَثْرَتي ، وَغافِرَ زَلَّتي ، وَقابِلَ تَوْبَتي ، وَمُجيبَ دَعْوَتي ، وَوَلِيَ
از لغزشم و آمرزنده گناهم و پذیرنده توبه ام و اجابت کننده دعایم و سرپرست
عِصْمَتي وَمُغْنِيَ فاقَتي ، وَلا تَقْطَعْني عَنْكَ، وَلا تُبْعِدْني مِنْكَ، يا
نگهداریم و توانگری ده از نداریم و مرا از خویش جدایم مکن و از درگاهت دورم منما ای
نَعيمي وَجَنَّتي ، وَيا دُنْيايَ وَآخِرَتي يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
تو نعیم و جنت من و ای دنیا و آخرتم ای مهربانترین مهربانان