تأسیس و آغاز به کار رادیو (1319ش)
تاسیس رادیو در ایران، برای نخستین‌بار از سوی یک یهودی به نام "داود موشه لازار" و در اوائل حکومت رضاخان، مطرح شد.
مکاتبات وی با مقامات در این خصوص موجود است.
با این حال، تا سال 1317 اقدام عملی در این‌باره صورت نگرفت.
در این سال دولت تاسیس رادیو را تصویب کرد و مقرر شد وزارت پست و تلگراف و تلفن تمهیدات لازم را برای این امر بیندیشد.
در نهایت در 4 اردیبهشت 1319 نخستین رادیو در ایران با نام «رادیو تهران» رسما آغاز به کار کرد و برنامه‌های آن از یک فرستنده پخش می‌شد.
این رادیو هر روز عصر پنج ساعت برنامه با موضوعاتی چون خبر، موسیقی، مباحثی درباره تربیت فرزند و… پخش می‌کرد.
این رادیو از ابتدا به زبانهای فارسی، عربی، انگلیسی، فرانسوی و روسی برنامه داشت.
رادیو از نظر سازمانی ابتدا زیر نظر اداره انتشارات و جزئی از وزارت فرهنگ بود.
در اواخر سال 1319، اداره انتشارات به اداره کل انتشارات و تبلیغات و در 1330 به سازمان اداره کل انتشارات و رادیو تغییر نام یافت.
محتوای اخبار و تولیدات رادیو تهران، زیر نظر یک شورای سیاست‌گذاری با حضور افرادی چون محمد علی فروغی(سیاستمدار و فراماسونر مشهور)، علی اکبر سیاسی(رئیس دانشگاه تهران)، محمد قزوینی(ادیب و محقق)، قاسم غنی(ادیب و سیاستمدار) و… تهیه می شد.
آژانس پارس (خبرگزاری پارس که بعداز انقلاب اسلامی به خبرگزاری جمهوری اسلامی تغییر نام یافت) در ابتدا مأموریت داشت اخبار مورد نیاز رادیو را تامین کند.
این آژانس ابتدا با گلچین کردن خبرهای روزنامه‌ها، به انجام این مأموریت می‌پرداخت و سپس خود به تولید خبر پرداخت.
در سالهای بعد رادیو با استخدام تعدادی خبرنگار رأسا به تولید خبر پرداخت.
در سالهای بعد در اغلب استان‌ها و شهرستان‌ها، نیز رادیو تاسیس شد و با شکل گیری تلویزیون «سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران» به عنوان زیر مجموعه وزارت اطلاعات تشکیل گردید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی این سازمان به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و به عنوان نهادی مستقل تبدیل گردید.
طی سالهای اخیر با همت صدا و سیما شبکه‌های تخصصی رادیویی مانند رادیو معارف، رادیو پیام، رادیو جوان و… نیز تاسیس شده‌اند.