روز بیست و هفتم - روز مبعث
روز بيست و هفتم از جمله اعياد عظيمه است و روزي است كه حضرت رسول صلي الله عليه و آله در آن روز به رسالت مبعوث گرديد و جبرئيل به پيغمبري بر آن حضرت نازل شد و از براي آن چند عمل است.
اول غسل.
دوم روزه. و آن يكي از چهار روزي است كه در تمام سال امتياز دارد براي روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال.
سوم بسيار صلوات فرستادن.
چهارم زيارت حضرت رسول و امير المؤمنين عليهما السلام.
پنجم شيخ در مصباح فرموده از ريان بن الصلت مروي است كه: حضرت امام جواد عليه السلام در زماني كه در بغداد بود روز نيمه رجب و روز بيست و هفتم را روزه گرفت و جميع حشم آن حضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود كه بجا آوريم دوازده ركعت نماز كه خوانده شود در هر ركعت حمد و سوره و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر يك از حمد و توحيد و معوذتين چهار مرتبه و
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگ تر از هر چیزى است
و منزّه است خدا
و خدا را سپاس
و نیست جنبش و نیرویى جز به عنایت خدای برتر و بزرگ
چهار مرتبه
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا
خداوند
خداوند
پروردگار من است و هیچ چیزی را برای او شریک قرار نمی دهم
چهار مرتبه
لا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدا
احدی را برای پروردگارم شریک قرار نمی دهم
چهار مرتبه
ششم و نيز شيخ روايت كرده از جناب ابو القاسم حسين بن روح رحمة الله عليه كه فرموده بجا مي آوري در اين روز دوازده ركعت نماز مي خواني در هر ركعت حمد و سوره اي كه آسان باشد و تشهد مي خواني و سلام مي دهي و مي نشيني و مي گويي بين هر دو ركعتي :
اَلْحَمْدُ للَّهِ الَّذي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ في الْمُلْكِ،
ستایش خاص خدایی است که فرزندی برای خود نگرفته و شریکی در فرمانروایی ندارد
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَكَبِّرْهُ تَكْبيراً، يا عُدَّتي في مُدَّتي ، يا
و یاوری از خوار شدن ندارد (چون خواری ندارد) و به کمال بزرگی او را یاد کن ای توشه من در دوران عمرم ای
صاحِبي في شِدَّتي ، يا وَليّي في نِعْمَتي ، يا غِياثي في رَغْبَتي ، يا
رفیق من در سختیم ای سرپرست من در نعمتم ای فریادرس من در آنچه خواهم ای
نَجاحي في حاجَتي ، يا حافِظي في غَيْبَتي ، يا كافِيَّ في وَحْدَتي ، يا
بر آرنده حاجتم ای نگهبان من در غیابم ای کفایت کننده ام در گوشه تنهایی ای
اُنْسي في وَحْشَتي ، اَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتي ، فَلَكَ الْحَمْدُ، واَنْتَ الْمُقيلُ
همدمم در وحشتم تویی پرده پوش عیب های من پس ستایش تو را است و تویی نادیده گیرنده
عَثْرَتي ، فَلَكَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتي ، فَلَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلي
لغزشم پس ستایش تو را است و تویی برخیزاننده من هنگام افتادنم پس ستایش تو را است درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْتُرْ عَوْرَتي ، وَآمِنْ رَوْعَتي ، وَاَقِلْني عَثْرَتي ،
محمد و آل محمد و بپوشان عیبم را و ایمنی بخش هراسم را و نادیده گیر لغزشم را
وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمي ، وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتي في اَصْحابِ الْجَنَّةِ، وَعْدَ الصِّدْقِ
و چشم بپوش از جرمم و بگذر از گناهانم در زمره بهشتیان بدان وعده راستی
الَّذي كانُوا يُوَعَدُونَ.
که بدانها داده شده
پس چون فارغ شدي از نماز و دعا مي خواني هر يك از حمد و اخلاص و معوذتين و قل ياأيها الكافرون و إنا أنزلناه و آية الكرسي را هفت مرتبه و بعد مي گويي
لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ
معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگ تر است
و پاک است خدا
و جنبش و نیرویى جز به خدا نیست
هفت مرتبه و بعد مي گويي هفت مرتبه
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا
خدا
خدا پروردگار من است و هیچ چیز شریکش نگیرم
و مي خواني هر دعا كه خواهي.
هفتم در اقبال و در بعض نسخ مصباح است كه مستحب است در اين روز اين دعا را بخوانند :
يا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ، وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ، يا مَنْ
ای که دستور داده به عفو و گذشت و خود او هم عفو و گذشت (از گنهکاران را) ضمانت کرده ای که
عَفي وَتَجاوَزَ، اُعْفُ عَنّي وَتَجاوَزْ يا كَريمُ، اَللّهُمَّ وَقَدْ اَكْدَي
عفو کرده و گذشت فرمودی مرا مورد عفو و گذشت خویش قرار ده ای کریم خدایا جستجو
الطَّلَبُ وَاَعْيَتِ الْحيلَةُ وَالْمَذْهَبُ، وَدَرَسَتِ الْأمالُ، وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ
به جایی نرسید و راه چاره و رفتن بسته شد و آرزوها کهنه گشت و امید بریده شد
اِلاّ مِنْكَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، اَللّهُمَّ اِنّي اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيْكَ
جز از تو که یکتایی و شریکی نداری خدایا من بخوبی می یابم که راه های جستجو به سوی تو
مُشْرَعَةً، وَمناهِلَ الرَّجآءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَةً، واَبْوابَ الدُّعآءِ لِمَنْ دَعاكَ
گشوده است و آبشخورهای امید در نزد تو پر از آب است و درهای دعاء برای کسی که تو را بخواند
مُفتَّحَةً، وَالْإِسْتِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مُباحَةً، وَاَعْلَمُ اَنَّكَ لِداعيكَ
باز است و یاریت برای آن کس که از تو یاری خواهد آماده و مباح است و بخوبی می دانم که تو آماده
بِمَوْضِعِ اِجابَةٍ، وَللصَّارِخِ اِلَيْكَ بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ، وَاَنَّ فِي اللَّهْفِ اِلي
اجابت دعای خوانندگانت هستی و مهیای فریادرسی فریادخواهان از درگاهت می باشی و این را هم می دانم که در پناهنده
جُودِكَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ، وَمَنْدُوحَةً عَمَّا
شدن به جود تو و اعتماد به وعده تو عوض کاملی از منع بخیلان و بی نیازی وسیعی است از آن چه
في اَيْدِي الْمُسْتَاْثِرينَ، وَاَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ اِلاَّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ
در دست توانگران و ثروتمندان است و می دانم که تو از خلق خویش در حجاب نشوی مگر آن که اعمال ایشان
الْأَعْمالُ دُونَكَ، وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرَّاحِلِ اِلَيْكَ عَزْمُ اِرادَةٍ
میان تو و ایشان حجاب قرا دهد و این را هم دانسته ام که بهترین توشه کسی که به سوی تو کوچ کند یک تصمیم جدی
يَخْتارُكَ بِها، وَقَدْ ناجاكَ بِعَزْمِ الإِرادَةِ قَلْبي ، وَاَسْئَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَةٍ
و نیرومندی است که تو را بدان اختیار کند و با یک چنین تصمیمی دل من با تو براز و نیاز پرداخته از تو خواهم به حق هر دعائی
دَعاكَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ، اَوْصارِخٌ اِلَيْكَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ، اَوْ مَلْهُوفٌ
که تو را دعا کرده بدان شخص امیدواری که به آرزویش رسانده ای یا فریادخواهی که به درگاه تو فریادخواهی کرده و به دادش رسیده
مَكْرُوبٌ فَرَّجْتَ كَرْبَهُ، اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ، اَوْ مُعافيً اَتْمَمْتَ
یا دلسوخته گرفتاری که تو گرفتاریش را بر طرف کرده یا گنهکار خطاپیشه ای که تو او را آمرزیده ای یا تندرستی که نعمتت
نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ، اَوْ فَقيرٌ اَهْدَيْتَ غِناكَ اِلَيْهِ، وَلِتِلْكَ الَّدعْوَةِ عَلَيْكَ حَقٌ
را بر او تمام کرده ای یا نداری که از توانگری خود به او داده ای و چنین دعایی به درگاهت حقی پیدا کرده
وَعِنْدَكَ مَنْزِلَةٌ، اِلاَّ صَلَّيْتَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَضَيْتَ حَوائِجي
و در پیش تو منزلت و مقامی یافته که درود فرستی بر محمد و آل محمد و برآوری حاجاتم را
حَوائِجَ الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَهذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ، الَّذي اَكْرَمْتَنا
حاجات دنیا و آخرت و این ماه رجب المرجب و ماه گرامی است آن ماهی که
بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الْأُمَمِ، يا ذَاالْجُودِ وَالْكَرَمِ،
نخستین ماه محترم است و ما را بدان گرامی داشته ای از میان سایر امت ها ای صاحب جود و کرم
فَنَسْئَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، الَّذي
پس به حق این ماه از تو خواهم و به حق نام اعظم تو آن نام برتر و گرامی تری که آن را
خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ في ظِلِّكَ، فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلي غَيْرِكَ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلي
آفریدی پس در زیر سایه رحمتت مستقر گردید و از تو به دیگری نرسد که درود فرستی بر
مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ، وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ بِطاعَتِكَ
محمد و خاندان پاکش و قرار دهی ما را از کسانی که در این ماه به طاعتت عمل کنیم
وَالْأمِلينَ فيهِ بِشَفاعَتِكَ، اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلي سَوآءِ السِّبيلِ وَاجْعَلْ
و آنان که در این ماه آرزوی شفاعت را دارند خدایا ما را به راه راست هدایت فرما و جایگاه ما را
مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيلٍ في ظِلٍّ ظَليلٍ، فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الوَكيلُ،
در پیش خود بهترین جایگاه در زیر سایه همیشگیت قرار ده که به راستی تو ما را بسی و نیکو وکیلی هستی
وَالسَّلامُ عَلي عِبادِهِ المُصْطَفَيْنَ، وَصَلَواتُهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ، اَللّهُمَ
و سلام بر بندگان برگزیده اش و درودهای او بر ایشان همگی و نیز خدایا
وَبارِكَ لَنا في يَوْمِنا هَذَا الَّذي فَضَّلْتَهُ، وَبِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ، وَبِالْمَنْزِلِ
مبارک گردان برای ما در این روزی که آن را برتری دادی و به کرامت خویش آن را بزرگ کردی و به جایگاه
الْعَظيمِ الْأَعْلي اَنْزَلْتَهُ، صَلِّ عَلي مَنْ فيهِ اِلي عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ،
بزرگ والاتری آن را جای دادی درود فرست بر آن کس که او را در این ماه به سوی بندگانت فرستادی
وَبِالْمَحَلِّ الْكَريمِ اَحْلَلْتَهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً دآئِمَةً تَكُونُ لَكَ
و او را به مقام بزرگی درآوردی خدایا درود فرست بر او درودی همیشگی که برای تو
شُكْراً وَلَنا ذُخراً، وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا يُسراً، وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلي
سپاسگزاری باشد و برای ما ذخیره ای و قرار ده برای ما در کارمان آسانی و تا پایان عمرمان با خوشبختی ما را
مُنْتَهي آجالِنا، وَقَدْ قَبِلْتَ الْيَسيرَ مِنْ اَعْمالِنا، وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ
مقرون دار و تو ای خدا به راستی چنانی که اعمال اندک ما را پذیرفتی و به رحمت خویش به بهترین
آمالِنا، اِنَّكَ عَلي كُلِّشَي ءٍ قَديرٌ، وَصَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ.
آرزوهای مان رساندی همانا تو بر هر چیز توانایی و درود و تحیت خدا بر محمد و آلش باد
مؤلف گويد كه اين دعا را حضرت موسي بن جعفر عليهما السلام خواند در آن روزي كه آن جناب را به جانب بغداد حركت دادند و آن روز بيست و هفتم رجب بود و اين دعا از مذخور ادعيه رجب است.
هشتم سيد در اقبال فرموده بخواند اللهم إني أسألك بالنجل الاعظم الدعاء و اين دعا به روايت كفعمي در اعمال شب اين روز گذشت روز آخر ماه غسل در آن وارد شده و روزه اش سبب آمرزش گناهان گذشته و آينده است و نماز سلمان به نحوي است كه در روز اول گذشت.