زیارت هفتم
شيخ در مصباح روايت كرده از صفوان جمال كه گفت: رخصت طلبيدم از حضرت صادق عليه السلام براي زيارت مولايمان حسين عليه السلام و استدعا كردم كه ذكر كند براي من دستور العملي در زيارت آن حضرت كه به آن نحو رفتار بكنم فرمود اي صفوان روزه بدار سه روز پيش از حركت خود و غسل كن در روز سوم پس جمع كن اهل و عيال خود را بنزد خود و بگو اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ الدعاء(تا آخر دعا) پس دعايي تعليم او فرموده كه بگويد در وقتي كه به فرات برسد آنگاه فرموده پس غسل كن از فرات بدرستيكه پدرم خبر داد مرا از پدرانش عليهم السلام كه رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود همانا اين پسر من حسين كشته خواهد شد بعد از من در كنار فرات پس هر كه زيارت كند او را و غسل كند از فرات بريزد از او گناهان او مانند روزي كه مادر او را متولد كرده پس هر گاه غسل كني در اثناء غسل بگو :
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ نُورا وَ طَهُورا ،وَ حِرْزا وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ
به نام خدا و به یاری خداخدایا قرارش ده روشنی و پاک کننده و نگهدارنده و شفای از هر دردی و بیماری و
وَآفَةٍوَعاهَةٍ، اَللّهُمَّ طَهِّرْ بِهِ قَلْبي وَاشْرَحْ بِهِ صَدْري ، وَسَهِّلْ لي بِهِ اَمْري .
آفتی و آسیبی خدایا پاک کن بدان دلم را و بگشا بدان سینه ام را و آسان گردان بدان کارم را
و چون از غسل فارغ شوي بپوش دو جامه طاهر و دو ركعت نماز كن در بيرون مشرعه كه آن همان مكاني است كه حق تعالي در شأن او فرموده: و در زمين قطعه ها است نزديك به يكديگر و بوستانها است از انگورها و كشتزار است و خرماستانها است دو تا از يك بيخ رسته و غير دو تا از يك بيخ رسته آب خورده مي شوند به يك آب و زيادتي مي دهيم بعضي از آنها را بر بعضي در ميوه پس چون از نماز فارغ شوي روانه شو به جانب حاير به حال آرامي و وقار و كوتاه بردار گامهاي خود را پس بدرستيكه خداوند تعالي مي نويسد از براي تو به هر گامي كه برمي داري حج و عمره و راه برو با دل خاشع و ديده گريان و بسيار كن ذكر اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ و ثنا بر خدا و صلوات بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و صلوات بر حسين صلوات الله عليه بالخصوص و بسيار كن لعن بر قاتلان آن حضرت و بيزاري جستن از كساني كه در اول پايه ظلم و جور را بر اهل بيت گذاشتند پس هرگاه رسيدي به در حاير بايست و بگو :
اَللَّهُ اَكْبَرُ كَبيراً، وَالْحَمْدُ للَّهِ كَثيراً، وَسُبْحانَ اللَّهِ بُكْرَةً وَاَصيلاً، اَلْحَمْدُ للَّهِ الَّذي
خدا بزرگتر است به کمال و ستایش خداراست بسیار و منزه است خدا در صبح و شام ستایش خدائی را که ما را به این (راه)
هَدانا لِهذا، وَما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا اَنْ هَدانَا اللَّهُ، لَقَدْ جائَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِ
هدایت کردو ماخود چنان نبودیم که راه ببریم اگر خدا ما را هدایت نمی کرد براستی که آمدند رسولان پروردگار ما به حق
پس بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِيَّ اللَّهِ، اَلسَّلامُ
سلام بر تو ای رسول خدا سلام بر تو ای پیامبر خدا سلام
عَلَيْكَ يا خاتَمَ النَّبِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَيِّدَ الْمُرْسَلينَ، اَلسَّلامُ
بر تو ای خاتم پیمبران سلام بر تو ای آقای رسولان سلام
عَلَيْكَ يا حَبيبَ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا
بر تو ای حبیب خدا سلام بر تو ای امیر مؤمنان سلام بر تو ای
سَيِّدَ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا قآئِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ
آقای اوصیاء سلام بر تو ای پیشوای سفیدرویان (در محشر) سلام بر تو
يَا بْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَي الْأَئِمَّةِ مِنْ
ای فرزند فاطمه بانوی زنان جهانیان سلام بر تو و بر امامان از
وُلْدِكَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَصِيَّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا
فرزندانت سلام برتو ای وصی امیر مؤمنان سلام بر تو ای
الصِّديقُ الشَّهيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا مَلائِكَةَ اللَّهِ الْمُقيمينَ في هذَا
راستگوی شهید سلام بر شما ای فرشتگان خدا که رحل اقامت افکنده اید در این
الْمَقامِ الشَّريفِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا مَلآئِكَةَ رَبّي الْمُحْدِقينَ بِقَبْرِ
جایگاه شریف سلام بر شما ای فرشتگان پروردگار من که حلقه وار دربرگرفته اید قبر
الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ مِنّي اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ
حسین علیه السلام را سلام بر شما از من همیشه تا من هستم و شب
وَالنَّهارُ.
روز برپا است
پس مي گوئي :
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ
سلام بر تو ای اباعبداللّه سلام بر تو ای فرزند
رَسُولِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ
رسول خدا سلام بر تو ای فرزند امیر مؤمنان بنده أت و فرزند بنده
وَابْنُ اَمَتِكَ، الْمُقِرُّ بِالرِّقِّ، وَالتَّارِكُ لِلْخِلافِ عَلَيْكُمْ، وَالْمُوالي لِوَلِيِّكُمْ،
و فرزند کنیزت که اقرار به بندگی شما دارد و مخالفت با شما نکرده و دوست دوستدار شما
وَالْمُعادي لِعَدُوِّكُمْ قَصَدَ حَرَمَكَ، وَاسْتَجارَ بِمَشْهَدِكَ، وَتَقَرَّبَ اِلَيْكَ
و دشمن دشمنانتان می باشد آهنگ حرم تو را کرده و پناه آورده به زیارتگاهت و تقرب جسته به درگاهت
بِقَصْدِكَ، ءَاَدْخُلُ يا رَسُولَ اللَّهِ، ءَاَدْخُلُ يا نَبِيَّ اللَّهِ، ءَاَدْخُلُ يا اَميرَ
به همین آهنگ کردنت
آیا داخل گردم ای رسول خدا آیا داخل شوم ای پیغمبر خدا؟ آیا داخل گردم ای امیر
الْمُؤْمِنينَ، ءَاَدْخُلُ يا سَيِّدَ الْوَصِيّينَ، ءَاَدْخُلُ يا فاطِمَةُ سَيِّدَةَ نِسآءِ
مؤمنان؟ آیا داخل شوم ای آقای اوصیاء؟ آیا داخل شوم ای فاطمه بانوی زنان
الْعالَمينَ، ءَاَدْخُلُ يا مَوْلايَ يا اَبا عَبْدِاللَّهِ، ءَاَدْخُلُ يا مَوْلايَ يَا بْنَ
جهانیان؟ آیا داخل شوم ای مولای من ای اباعبداللّه؟ آیا داخل شوم ای سرور من ای فرزند
رَسُولِ اللَّهِ.
رسول خدا؟
پس اگر دلت خاشع و ديده ات گريان شد پس آن علامت رخصت است پس داخل شو و بگو :
اَلْحَمْدُ للَّهِ ِ الْواحِدِ الْأَحَدِ، الْفَرْدِ الصَّمَدِ، الَّذي هَداني لِوِلايَتِكَ،
ستایش از آن خدای یگانه یکتای فرد بی نیازی است که مرا به دوستی و ولایت تو راهنمائی فرمود
وَخَصَّني بِزِيارَتِكَ، وَسَهَّلَ لي قَصْدَكَ،
و به زیارتت مخصوصم داشت و آسان ساخت برایم آهنگ کردنت را