15 مرداد
سالروز بمباران اتمى هیروشیما و ناکازاکى ژاپن
سالروز بمباران اتمی هیروشیما وناکازاکی ژاپن
15 مرداد مصادف با سالگرد بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی است.
با پیدایش جنگ جهانی دوّم، بار دیگر چهره دنیا تغییر یافت و سلاحهای مخرب و ویرانگر برای شکست و تسلیم‌کشورهای درگیر در جنگ، از سوی کشورهای متخاصم به کار گرفته شد؛ و در این میان، مردم دو شهر ژاپن از نخستین‌قربانیانی بودند که به وسیله بمب اتمی در یک لحظه جان خویش را از دست داده و یا آثار تشعشعات اتمی بر روی‌‌آنان و اعقابشان باقی ماند.
ماجرا از این قرار بود که در جریان جنگ جهانی دوّم، ژاپنی‌‌ها مقاومت سرسختانه‌ای از خود نشان می‌‌دادند و وقتی‌‌ترومن پس از ارتقا به مقام ریاست جمهوری آمریکا از وجود بمب اتمی مستحضر شد، پافشاری و تأکید کرد که باید هرچه زودتر بمب را بدون اخطار قبلی و بدون توجه به اتلاف نفوس عظیم غیرنظامی و از بین رفتن شهر، بر سر ژاپنی‌‌هاپرتاب نمود.
و چون نظریه چرچیل را استفسار و با او مشورت نمودند، موافقت خود را اعلام داشت.
همه معتقد بودندکه کوبیدن ژاپن دشوارتر از آن است که به قیاس و حساب درآید و معتقد بودند قبل از اینکه ژاپن تسلیم شود، حملات‌هوایی شدید ضرورت دارد و صدها هزار نفر باید کشته شوند.
به این حساب می‌‌گفتند استعمال بمب اتمی، مایه‌صرفه‌جویی مهمی در کشتار آدمیان است.
لذا در 26 ژانویه با موافقت »چان
کای چک« اعلامیه‌ای از جانب آمریکاییها خطاب به ملت ژاپن صادر شد که چنانچه‌بی‌‌درنگ حاضر به تسلیم بلاشرط نشوند، کلیه شهرشان زیر آتش بمب منهدم خواهد شد.
در ضمن پیام دستور داده شده بود که متفقین مایلند رژیم نظامی ملغی و سرتاسر کشور کاملاً خلع سلاح، صنایع جنگی‌‌به کلی منهدم، محدودیت حق حاکمیت ژاپن در چهار جزیره اصلی کشور عملی شود و سربازان متفقین سرتاسر ژاپن‌را اشغال کنند؛ ولی امکان نداشت که ملت ژاپن بدین‌گونه تسلیم بلاشرط شود؛ لذا عقاید عمومی مردم به شدت‌متشنج شد.
شورای عالی که به امر امپراتور تشکیل شد با اکثریت چهار رأی در برابر سه رأی مخالف، حکم داد که‌جنگ تا آخرین حد امکان و در نهایت شدت ادامه یابد و «سوزوکی» در رادیو به مردم اعلام کرد که دولت در نظر نداردبه اولتیماتوم متفقین جواب بدهد.
بالاخره در ششم اوت، پس از اینکه هواپیماهای آمریکایی اوراقی پخش کردند که مردم تعدادی از شهرها من‌جمله‌هیروشیما را تخلیه نمایند، اولین بمب اتمی به شهر هیروشیما پرتاب شد و 160/000 نفر در ظرف چند ثانیه از بین‌رفتند.
در هشتم ماه اوت دولت ژاپن از دولت سویس تقاضا کرد که به آمریکاییها توصیه نماید این اسلحه شیطانی را به‌کارنبرند و اض
افه کرد که اگر سیاست آمریکا به دست مردانی چون واشنگتن و لینکلن بود خیلی به سهولت با یکدیگر کنارمی‌‌آمدند.
استالین به محض اینکه در مسکو از پرتاب بمب اتمی اطلاع یافت، به ارتش شرق دور دستور داد علیه ژاپن حمله راآغاز کنند.
در این زمینه یادداشتی خطاب به ژاپنی‌‌ها صادر شد که دولت شوروی برای پایان دادن به جنگ و قوام واستحکام روابطش با متفقین، خود را از روز نهم اوت، ساعت 2 شب در حال جنگ با ژاپن می‌‌بیند.
در همان روز، دومین بمب اتمی آمریکا روی شهر ناکازاکی پرتاب گردید.
در شورای عالی جنگ ژاپن، نظامی‌‌ها باز زیربار تسلیم نرفتند تا اینکه امپراتور خاطرنشان کرد که مایل است همه اعضا بالاتفاق موافق او باشند.
آنگاه جملگی‌‌صورت مجلس را امضا نمودند.
>اولین واحدهای سربازان آمریکایی در 28 اوت وارد سرزمین ژاپن شدند و در هشتم سپتامبر «ژنرال ماک ارتور»بااختیارات فراوان، وارد توکیو شد و ژاپن از صحنه جنگ با وضع مفلوکی خارج گردید و در آن حال به استثنای شهرتوکیو کلیه شهرهای مهم کشور به ویرانه تبدیل شده بودند و بیش از ده میلیون نفر فاقد محل سکونت بودند.
خساراتی را که ژاپن در نتیجه این جنگ خانمانسوز متحمل شد، از حد و حصر خارج بود.
بیش از 2/5
میلیون خانه‌بزرگ و کوچک منهدم گردید، 500 کیلومتر راه‌آهن معدوم و 40% روستاهای اطراف شهرها از بین رفت.
خسارات‌وارده به مبلغ 14/5 میلیارد دلار بود و به علاوه 3 میلیارد دلار مایملک ژاپنی‌‌ها که در خارج مصادره شد و صنایع ژاپن‌منهدم گردید.
مردم شهر از ترس و وحشت بمبارانهای مسلسل هوایی و کمبود فوق‌العاده غذایی گروه گروه به سمت‌روستاها رو آورده و در قحطی و گرسنگی غوطه‌ور بودند.
فقر و تنگدستی سبب شده بود که دسته‌های متعدد دزدان درهمه جا تسلط پیدا کنند.
ملت نه‌تنها از مواد غذایی محروم شده بود که بنیان عقاید معنوی و معتقدات و سنن تاریخی‌‌آنها نیز دست‌خوش تحول گردید و بالاخره امید پیروزی از میان رفت.
بدین ترتیب، به‌کارگیری بمب اتمی در جنگ دوم جهانی، ضربه‌ای سخت بر ژاپن وارد ساخت و بار دیگر چهره‌ددمنشانه تمدن غرب بویژه آمریکا را به صورت واقعی خویش به جهانیان نمایاند.
امید آنکه جهان بشریت هرگز شاهد چنین صحنه‌های ضد انسانی نبوده و از تکرار آن جلوگیری به عمل آید.