آیتالله سیداسماعیل بن احمد نوری طبرسی مازندرانی، عالم دینی، فقیه، اصولی، محدث، متکلم، مدرس و زاهد، در اوایل قرن سیزدهم هجری شمسی (اواسط قرن سیزدهم هجری) در یکی از توابع شهرستان نور در استان مازندران به دنیا آمد.
وی پس از فراغت از دروس مقدمات و سطوح حوزوی، برای ادامه تحصیلات راهی نجف اشرف شد.
ایشان در نجف در محضر عالمان نامداری همچون شیخ مرتضی انصاری، میرزا حبیبالله رشتی و میرزا محمدحسن شیرازی، معروف به میرزای بزرگ به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و در حدیث و کلام نیز به استادی دست یافت.
آیتالله نوری طبرسی پس از رسیدن به مقامات علمی، به بحث و تدریس فقه و اصول پرداخت و شاگردان متعددی پرورش داد.
این عالم سترگ در طی این سالها، علاوه بر تدریس، به تالیف کتب گرانبهایی دست زد که کفایةُالموّحدین در سه مجلد به زبان فارسی که یک جلد آن با نام عِصمةُالولایه در مبحث امامت است، و نیز وسیلَةُ المَعاد فی شرح نجاة العباد و اصول الفقه، از آن جملهاند.
آیتالله سید اسماعیل نوری طبرسی سرانجام پس از عمری سرشار از خدمات علمی، در بیست و نهم مهرماه 1282 ش برابر با اول شعبان 1321 ق در کاظمین به لقاءاللَّه پیوست و در صحن شریف علوی مدفون گردید.