عنوان : ذبح شرعي
نوع : نامه
تاریخ شمسی : 26 دي 1347
تاریخ قمری : 27 شوال 1388
جلد : 2
متن :
بسمه تعالي
27 شوال 88
به عرض عالي مي رساند، مرقوم محترم كه حاكي از سلامت وجود مسعود بود واصل و موجب تشكر گرديد. سلامت و سعادت جنابعالي را خواستار است .
راجع به "ذبيحه " به نحوي كه مرقوم شده است هيچ اشكالي در حرمت نيست . (1) ازوجوهي :
يكي آنكه معتبر است در "ذابح " اسلام ، و اين امر مسلم است و دلالت بر آن داردصحيحه محمدبن مسلم در باب پانزده كتاب ذبايح ، حديث دوم . و معلوم است ذابح مباشر ذبح است ، و آن در اين مورد تيغه خودكار است به قوه برق ، هر چند قتل تسبيبا به اومنتسب است . نظير انداختن شخصي را در مسبعه كه قاتل ملقي است لكن آكل سبع است .
ديگر آنكه ذابح مسلم بايد در حال ذبح تسميه بگويد و تسميه در اين مورد كه از نواراست نه تسميه مسلم است و نه ذكرالله است ، بلكه انعكاس ذكري است كه شخص نموده است ، و اگر ذكر آن شخص باشد بايد در نماز كافي باشد، و به اين شرط دلالت داردجمله اي از روايات مثل صحيحه حلبي ششم باب سابق و روايت پنجم بلكه ظاهر آيهشريفه ؛ علي تامل .
ديگر آنكه ذبح از قفا موجب حرمت است و دلالت بر آن دارد: صحيحه محمدبن مسلم باب چهار و ديگر روايات ، و ظاهر روايات آن است كه مبداء شروع به ذبح بايد حلق باشد يا ساير اوداج كه مذبح هستند، و پشت گردن مذبح نيست .
در هر صورت حرمت آن بي اشكال است . در ايران نيز از قرار مذكور عمل شده است .منتها اول بعضي آقايان را گول زدند و اظهار كردند كه ذبح به طور شرعي مي شود و سايركارها را مكينه مي كند. لكن از قراري كه يك نفر معمم اظهار مي كرد همان نحو كه درسئوال ذكر شده است عمل مي شود و از "تسميه " حتي در نوار هم خبري نيست - والعهده عليه . از جنابعالي اميد دعاي خير دارم . والسلام عليكم و رحمه الله .
روح الله الموسوي الخميني
پانویس :
بزرگتر